Page 9 - สิทธิชุมชนในมุมมองระดับโลก
P. 9
(๑) สิทธิในการก าหนดใจตนเอง การมีผู้แทนของตน และการมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่
(๒) การให้การยอมรับสนธิสัญญาทั้งหลายที่ปวงชนพื้นเมืองได้กระท าไว้ก่อนหน้าแล้ว
(๓) สิทธิที่จะก าหนดความเป็นพลเมืองของตนและพันธกรณีของการเป็นพลเมือง
(๔) สิทธิในบรรดาสิทธิมนุษยชนทั้งหลายทั้งโดยกลุ่มและโดยปัจเจกชน
(๕) สิทธิในการด าเนินชีวิตอย่างมีเสรีภาพ สันติสุข และมั่นคง ปลอดจากการแทรกแซง
หรือข้องเกี่ยวด้านการทหาร
(๖) สิทธิในเสรีภาพทางศาสนาและการคุ้มครองสถานที่หรือวัตถุอันศักดิ์สิทธิ์ รวมทั้ง
ระบบนิเวศ พันธุ์พืชและสัตว์
(๗) สิทธิในการเรียกค่าเสียหายและได้รับการชดเชยส าหรับทรัพย์สินในทางวัฒนธรรม
ภูมิปัญญา ศาสนาหรือจิตวิญญาณ ที่ถูกยึดครองหรือน าไปใช้โดยปราศจากความตกลง
ยินยอม
(๘) สิทธิในการยินยอมโดยสมัครใจและได้รับข้อมูลล่วงหน้า
(๙) สิทธิที่จะควบคุมการเข้าถึงและแสดงความเป็นเจ้าของต่อพันธุ์พืช สัตว์ และแร่ธาตุ
อันจ าเป็นอย่างยิ่งยวดต่อวัฒนธรรมของพวกเขา
(๑๐) สิทธิในการครอบครอง พัฒนา และควบคุมการใช้ผืนดินและอาณาบริเวณ รวมทั้ง
สภาพแวดล้อมทั้งหมด อันประกอบด้วยที่ดิน อากาศ น้ า ชายฝั่ง น้ าแข็งในทะเล พืชและ
สัตว์ ตลอดจนทรัพยากรอื่นๆ ซึ่งพวกเขาเคยเป็นเจ้าของ ครอบครอง หรือใช้ประโยชน์
ตามจารีตประเพณี
(๑๑) สิทธิในมาตรการพิเศษเพื่อคุ้มครองและพัฒนาวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และการ
แสดงออกทางวัฒนธรรมของพวกเขา รวมไปถึงทรัพยากรมนุษย์ และทรัพยากรทาง
พันธุกรรมอื่นๆ เมล็ดพันธุ์ ยา ความรู้ในคุณสมบัติของสัตว์และพืช จารีตมุขปาฐะ
วรรณกรรม งานออกแบบ และทัศนศิลป์และศิลปะการแสดง
(๑๒) สิทธิในค่าสินไหมทดแทนที่เป็นธรรมเหมาะสมส าหรับการอันใดก็ตามที่ก่อให้เกิด
ผลกระทบอันคุกคาม ในทางสภาพแวดล้อม เศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรมหรือจิตวิญญาณ
ไม่ว่าจะมีผลผูกพันทางกฎหมายหรือไม่ก็ตาม สิทธิ - หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง การอ้างหลัก
ศีลธรรม - ตามที่ได้ล าดับมานี้ ถึงที่สุดแล้วย่อมขึ้นอยู่กับว่า จะเป็นที่ยอมรับและเคารพในฐานะเป็น
หลักอันชอบธรรมอย่างหนักแน่นเพียงใดในสังคม ประเทศไทยเป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องนี้ เพราะแม้
จะมีบทบัญญัติตามรัฐธรรมนูญให้กับสิทธิชุมชนเกี่ยวกับภูมิปัญญาท้องถิ่นและความหลากหลายทาง
ชีวภาพก็ตาม แต่การอ้างหลักศีลธรรมดังที่ปรากฏในบทบัญญัติเหล่านี้ ยังห่างไกลจากความเป็นจริง
ในทางปฏิบัติยิ่งนัก นี่ก็เป็นเพราะแบบแผนทางกฎหมายหรือศีลธรรมอันใดก็ตาม ย่อมไม่อาจด ารง
อยู่ได้ด้วยตัวของมันเอง หากปราศจากฐานสนับสนุนทางสังคมและวัฒนธรรม ที่กล่าวเช่นนี้ไม่ใช่
เพื่อแสดงความไม่พอใจหรือความสิ้นหวัง ซึ่งเป็นอาการอันอ่อนแอฉาบฉวยเกินไป เพราะนี่เป็น
ธรรมดาของสิ่งทั้งหลาย ที่จะต้องเริ่มด้วยกระบวนการทางสังคม ดุจเดียวกับกระบวนการต่อสู้เพื่อ
เสรีภาพอันเข้มข้นทั้งหลายในประวัติศาสตร์มนุษย์ ข้อแตกต่างประการส าคัญนั้นอยู่ที่ว่า ปวงชน
๗
