Page 8 - รายงานการศึกษาวิจัย เรื่อง การเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของผู้ติดเชื้อเอชไอวี

รายงานการศึกษาวิจัย III
การเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของผูติดเชื้อเอชไอวี

บทสรุปสําหรับผูบริหาร

1. บทนํา
เมื่อป พ.ศ. 2527 ประเทศไทยไดตรวจพบผูปวยเอดสรายแรก หลังจากนั้นจํานวนผูปวยเอดสและผูติดเชื้อ

เอชไอวีก็ปรากฏตอสังคมเพิ่มมากยิ่งขึ้นจนถึงปจจุบัน ซึ่งจากขอมูลสํานักระบาดวิทยา กรมควบคุมโรค กระทรวง
สาธารณสุข ณ วันที่ 15 พฤศจิกายน 2554 รายงานวา ประเทศไทยมีจํานวนผูปวยเอดสและผูติดเชื้อเอชไอวี ตั้งแต

พ.ศ. 2527 ถึงวันที่ 15 พฤศจิกายน 2554 เปนจํานวนทั้งสิ้น 376,690 ราย และเสียชีวิต 98,721 ราย โดยกลุมอายุ
ของผูปวยและผูติดเชื้อที่พบมากที่สุดเปนกลุมคนวัยทํางานที่มีอายุ 30 - 34 ป รอยละ 24.97 รองลงมาอายุ

25 - 29 ป และ 35-39 ป รอยละ 21.73 และ 18.19 ตามลําดับ โดยสวนใหญประกอบอาชีพรับจางทั่วไป
รอยละ 45.48 รองลงมาเปนเกษตรกร และผูวางงาน รอยละ 19.49 และ 6.06 ตามลําดับ ซึ่งจากสถิติดังกลาว

พบวา ผูติดเชื้อเอชไอวีสวนใหญมีอายุระหวาง 20 – 44 ป และเปนวัยแรงงานที่สําคัญของประเทศ
สถานการณการแพรระบาดของเชื้อเอชไอวีในระยะแรก สังคมมีความตระหนก หวาดกลัว เนื่องจากคน

ในสังคมยังขาดความรู ความเขาใจ และขอเท็จจริงเกี่ยวกับโรคที่เกิดจากเชื้อเอชไอวี ดังนั้น ภาครัฐ ภาคเอกชนและ
ภาคประชาสังคม จึงมีความพยายามรณรงคเพื่อประชาสัมพันธเผยแพรใหประชาชนทั่วไปมีความรูความเขาใจ

เกี่ยวกับเอดสอยางแพรหลาย โดยเนนกลุมที่มีพฤติกรรมเสี่ยงสูง เชน ผูซื้อบริการทางเพศ กลุมชายรักชาย และ
กลุมผูติดยาเสพติดซึ่งใชเข็มฉีดยารวมกัน

นอกจากนี้ ประชาชนทั่วไปยังมีทัศนคติในเชิงลบตอผูติดเชื้อเอชไอวี โดยมองวาผูติดเชื้อเอชไอวีเปนผูมี
พฤติกรรมทางเพศไมเหมาะสมหรือเปนผูติดยาเสพติด จนทําใหภาพลักษณของผูติดเชื้อ คือ คนเลว คนไมดี และ

เปนที่นารังเกียจของสังคม ทําใหการใชชีวิตประจําวันของผูติดเชื้อเอชไอวีเปนไปอยางยากลําบาก ทั้งในเรื่อง
สุขภาพกาย สุขภาพจิต สภาวะความเปนอยู หนาที่การงาน สถานภาพทางสังคม ถูกรังเกียจ เหยียดหยาม

ถูกแบงแยกออกจากคนในสังคม เพราะหากทราบวาผูใดติดเชื้อเอชไอวี ก็มักจะแสดงทาทีรังเกียจ ไมยอมรับ หรือ
ถูกบีบบังคับออกจากงาน มีผลทําใหผูติดเชื้อไมกลาเปดเผยตนเองตอสังคม ไมกลาไปพบแพทยเพื่อรักษาตัว และ

ไมกลาขอคําปรึกษาแนะนําจากผูเชี่ยวชาญ เพราะเกรงวาจะถูกครอบครัว เพื่อนบาน เพื่อนรวมงาน นายจาง
และผูเกี่ยวของรังเกียจ รวมทั้งอาจมีผลกระทบตอผูใกลชิด เชน คูสมรสและบุตร เปนตน

ปญหาดังกลาว ลวนแตเปนปญหาที่สงผลกระทบตอวิถีชีวิต ความเปนอยู คุณภาพชีวิต และศักดิ์ศรีความ
เปนมนุษยของผูติดเชื้อและผูใกลชิด ทั้งนี้ สาเหตุสําคัญมาจากการที่สังคม เจาหนาที่ และบุคลากรที่เกี่ยวของขาด

ความรู ความเขาใจที่ถูกตองในเรื่องเอชไอวีหรือเอดส ตลอดจนขาดความตระหนักในเรื่องสิทธิมนุษยชนและศักดิ์ศรี
ความเปนมนุษยอยางเสมอภาคและเทาเทียมในประชากรทุกกลุม ตามที่บัญญัติไวในรัฐธรรมนูญแหงราชอาณาจักรไทย